3 dzień jazdy. Dziś miało być lajtowo i z głową. W sumie tak było, jazda bez napinki, co by się za bardzo nie spocić. Wybrałem trasę po przeciwnej stronie szosy. Padło na czerwony na Równicę. Na mapie nie wydawał się jakiś stromy, mówię że spokojnie podjedziemy i nie będzie za dużo prowadzenia pod górę, oczywiście myliłem się :) Praktycznie przez 1,5 km trzeba było pchać pod górę podążając czerwonym szlakiem. Przy okazji zanotowaliśmy o wiele więcej ludzi na szlakach, widać że weekend się rozpoczął. Po drodze na górę mijaliśmy kilka osób, jedna babcia pytała się czy na rowerach też zjeżdżamy, czy tylko pchamy ;) Podczas podejścia towarzyszyła nam piękna polska jesień. My ubrani na krótko w pełni korzystaliśmy z jej uroków. Samo podejście nam trochę zajęło, trzeba było się zregenerować zarówno po drodze jak i w schronisku. A w samym schronisku tłumy ludzi, pewnie więcej ich tam było niż w sumie w czwartek i piątek razem wziętych. Na chwile się zatrzymujemy w Chacie Zbójnickiej na samej górze, szybkie zdjęcia i podejście na szczyt. Na szczycie również sesja. Teraz czeka nas niebieski szlak na Trzy Kopce Wiślańskie. Najpierw przyjemny zjazd po lekko kamienistej ścieżce który kończy się w okolicach Beskidka, teraz trzeba prowadzić pod górę w kierunku Orłowej. Okolica malownicza, mamy piękny widok na Brenną, równie piękny zjazd i trasa jakichś mistrzostw Polski w jakimś tam MTB, nie wiem o co chodzi, ale strzałki pokazujące trasę wiszą nadal na drzewach. Zjazd kończy się i czeka nas podjazd pod same Kopce, jest spokojnie do zrobienia na 17kg rowerze, na następny dzień podjechałem go jeszcze raz. Na górze czekała na mnie nagroda - piwko i kiełbana :) Siła, masa i kiełbasa ! hehe :D Niektórzy turyści mi zazdrościli, nie piwa ale właśnie kiełbasy :) Z Kopców odbijamy żółtym w kierunku Salmopola, po drodze jeszcze wpadamy do knajpy na żurek. Większość szlaku jadąc od tej strony chyba się podchodzi, końcówka jest kiepska, o wiele lepiej jechać ją z Salmopola, ale potem znowu trzeba podchodzić pod Kopce, wybór należy do was. Po dojechaniu na przełęcz, skierowaliśmy się czerwonym w kierunku Malinowej Skały, po drodze w wyniku błędu nawigacyjnego zbaczamy ze szlaku, ale kierujemy się cały czas w stronę Malinowej. Dalej orientuje się, że nie jesteśmy w tym miejscu w którym chciałem abyśmy byli. Cóż, jedzie się fajnie, droga szeroka, lekki podjazd. Nie było co narzekać. Droga ta prowadzi nas wzdłuż czerwonego szlaku, tylko niżej, do szlaku łączącego Malinową z Magurką Wiślaną. Na samą Magurkę nie wjeżdżamy, odbijamy wcześniej w wspaniały żółty szlak, który prawie w całości jest zjazdem, najpierw po szerokiej szutrówce, a potem przez las, by wyskoczyć na moment na polanę/łąkę i skończyć w Wiśle. Szybko to opisałem, bo równie szybko się tamtędy zjeżdża :) Jazda, jazda i w kilkanaście minut jesteśmy w Wiśle. W mieście wpadamy na pyszne naleśniki, dziś długo nie czekaliśmy, bo i ludzi jakoś mało. Bierzemy porcje na bogato ze schabowym, a Kamil gyros z tzatziki. Najadamy się solidnie. Wracamy już nocą do naszej kwatery, po drodze uzupełniając zapasy w Biedronce, do której skrótem mamy kilka minut.